Verwelkingsziekte (bij clematis)

Clematis is van nature uit een klimplant van de bosrand: bloemen en bladeren houden van de zon, maar hun basis en wortelkroon van lommer.  De bodem is bij voorkeur humusrijk, vochthoudend en toch goed waterdoorlatend.  Bij het planten dient men hiermee rekening te houden.

Is de basis van de plant niet voldoende beschaduwd, dan kan door intens zonlicht op de naakte stengelvoet het onderliggende weefsel afsterven.  Dit is niet verwonderlijk, let maar eens op de geringe dikte van de stengels.  Hierdoor verwelkt de plant plotseling en sterft af.  Dit plotse verwelken staat bekend onder de naam "apoplexie".  Het treft gelukkig vooral oudere, alleenstaande planten en kan gemakkelijk voorkomen worden door de voet te beschaduwen door bvb. een schuine dakpan of begeleidende kleine heesters.

Het verwelken kan echter ook veroorzaakt worden door schimmels die met hun schimmeldraden in de vaatbundels groeien tot hoog in de stengels.  Deze schimmelgroei verstopt de vaten, waardoor het watertransport naar de bladeren wordt geblokkeerd.  Aangetaste planten gaan hierdoor verwelken.  Bij vochtige lucht worden ze schijnbaar weer gezonder.  Uiteindelijk vergelen de bladeren en sterven de planten volledig af.

Deze gevreesde ziekte treedt vooral op de eerste 3 jaren na aanplant en treft vooral grootbloemige variëteiten. 

HOE GAAN WE DE CLEMATIS REDDEN?

1. De plant volledig tot op de grond afsnoeien.  Het snoeiafval zeker niet composteren om verdere verspreiding van de ziekte in de tuin te voorkomen.

2. De plant aangieten met SPORGON (20g/10 liter water- 6 tot 8 liter oplossing/m²)

 

Sporgon wordt ook speciaal aanbevolen voor problemen bij Catalpa (verwelkingsziekte), coniferen (taksterfte en insnoeringsziekte) en Buxus (taksterfte)!

 

 

bron: Edialux / Bernaert Laurent